Epidemie of gewoon gelukkig eerder zichtbaar
Steeds meer berichten zien en horen wij over ASS, Autisme Spectrum Stoornissen. Is dit een epidemie, komen ze gewoon als paddenstoelen uit de grond of wat is dit?
De antwoorden hierop zijn: Neen het is geen epidemie en ja gelukkig wordt er steeds meer en sneller aandacht aan gegeven. En misschien kan de aandacht kwalitatief nog wat verbeteren.
Er is meer aandacht voor vroeg herkenning die al vaak begint bij de consultatiebureau artsen. Ook op scholen is er meer aandacht voor kinderen die net iets Anders zijn.
Moeten we hier blij mee zijn? In het algemeen is het een voordeel als er vroegtijdig geconstateerd wordt dat er iets ANDERS is. Want vroege interventies zijn gemakkelijker en kosten minder. Ook bespaart het een boel leed vooral als kinderen worden gepest vaak onterecht of beticht van het niet opletten, vervelend zijn, onrustig, ongelooflijk boos worden over…. en dergelijke zaken. Niet opletten kan ook kwestie van verveeld zijn. Heel erg boos worden kan een uiting zijn van weer niet begrepen zijn. Voor het kind hebben zich dan al vaak zoveel, voor de ander niet gekende gebeurtenissen plaats gevonden dat het cumulatief over loopt. Het kind maar vaak ook de volwassene hebben dan geen andere uitweg meer, zij kunnen hun gevoel en de ontploffing in hun hoofd niet op een goede manier naar buiten te brengen en worden daardoor in andermans ogen onterecht boos.
Wat doe je met zo’n kind, Wel of Niet diagnosticeren?
Ieder ouder wilt dat zijn of haar kind het mooiste, het beste en het liefste kind is. Als ouders willen we geen uitzondering voor ons kind en al helemaal geen stempel of kruisje achter zijn of haar naam met ASS. We willen met onze kinderen gewoon Gelukkig zijn! Toch? Aan de oppervlakte is dat zo maar dieper in ons zelf voelen we aan en weten of vermoeden wij iets anders. Ervaring uit de praktijk laat daarom ook zien dat als mensen eindelijk een raamwerk en naam krijgen voor het ‘Anders zijn’ dat er dan veel puzzelstukjes op hun plaats vallen. De diagnose geeft geen vrijbrief om je niet aan te passen of te misdragen, maar het geeft wel een actie handleiding en een ander begrippenkader. Omdat we tegenwoordig praten over DSM 5 worden er minder namen als ADD, ADHD, PDDNOS of Asperger gegeven. Dit geeft daardoor meer algemene ruimte en vrijheid van benadering. Daarnaast blijft het feit dat er sprake is van een andere werking van de hersenen en dat er ook op een totaal andere manier wordt geleerd en informatie verwerkt.
Gevoelens komen vertraagd binnen en hebben nog heel vaak geen naam en kunnen daardoor niet geduid worden. Er ontbreken woorden om emoties tot uitdrukking te brengen omdat de daarvoor noodzakelijke verbindingen(nog) ontbreken. Dit betekent dat de persoon zeker niet ongevoelig is, integendeel zij zijn juist vaak heel erg gevoelig en hebben en zeer goed ontwikkelde intuïtie. Echter de doorvertaling laat nog te wensen over, een betere manier moet nog geleerd worden. Dit leren en deze vertaalslag kunnen pas gemaakt worden als zij dit zelf bewust ervaren hebben. Bijvoorbeeld om het verschil te maken tussen sympathie en empathie. De sympathie is heel vaak aanwezig omdat ze dingen voelen. De vertaalslag kunnen ze pas maken nadat ze een situatie bewust hebben doorgemaakt, dan ontstaat de empathie en daarna weten ze perfect te handelen ineen soortgelijke situatie.
